Για τις κρίσεις των Αξιωματικών

Ο Δημήτρης Σαϊτάκης, καλός φίλος, Αξιωματικός του Λιμενικού Σώματος σε αφυπηρέτηση, εδώ και μερικούς μήνες και συναγωνιστής στα κοινά ως τ. Πρόεδρος της Πανελλήνιας Ένωσης Αξιωματικών ΛΣ. Ως φυσικό, παρακολουθεί τα τεκταινόμενα στο χώρο και εξακολουθεί να παρεμβαίνει με το λόγο του και την εμπειρία του. Στον προσωπικό του λογαριασμό στο facebook δημοσίευσε πριν μερικές μέρες ένα εξαιρετικό κείμενο για τις κρίσεις των Αξιωματικών στο Λιμενικό Σώμα. Ως γνωστό οι μέρες των κρίσεων και των προαγωγών τούτες τις μέρες “ψήνονται” και στο Πυροσβεστικό Σώμα. Δεν θα προσθέσω προς το παρών τίποτα άλλο, απλά παραθέτω το κείμενο του Δημήτρη:

ΟΙ ΚΡΙΣΕΙΣ ΣΤΟ ΛΙΜΕΝΙΚΟ

Με αφορμή τις κρίσεις των Αξιωματικών στο ΛΣ – ΕΛ.ΑΚΤ, που αν και αποτελούν κορυφαία πράξη παρασκηνιακά έχουν ξεκινήσει και επειδή η παρατεταμένη αβεβαιότητα και η ψυχική φόρτιση των κρινόμενων αξιωματικών σε συνδυασμό με την έρπουσα παραφιλολογία – φημολογία που διαδίδεται ή καλλιεργείται δημιουργούν κλίμα υπηρεσιακής αναστάτωσης, επισημαίνουμε ότι ουδείς δικαιούται να παίζει με την κορυφαία αυτή διαδικασία που αποτελεί την ανταπόδοση της τιμής που οφείλει η Πολιτεία στους Αξιωματικούς οι οποίοι έχουν καταβάλει ιδιαίτερη προσπάθεια στην επαγγελματική τους διαδρομή, έχουν αποκτήσει ιδιαίτερα προσόντα και έχουν παράγει σημαντικό έργο σημείο αναφοράς στην υπηρεσιακή τους διαδρομή.

Ελπίζουμε να μη δούμε και πάλι κρίσεις που υπόκειται σε σκοπιμότητες που απέχουν από την εξυπηρέτηση του καλώς εννοούμενου υπηρεσιακού και δημοσίου συμφέροντος και σε μία περίοδο που η πατρίδα μας έχοντας πιάσει πάτο και που κάποιοι αντί να στηρίξουν την ηθική ανόρθωση της, προσθέτουν επιπλέον βάρη να μείνει ισχυρή η έννοια της δικαιοσύνης αποτελώντας το υπόβαθρο, τον στυλοβάτη, αλλά και την αναγκαία προϋπόθεση ύπαρξης, πολλών άλλων αξιών.

Επειδή στο θέμα της αξιοκρατίας δυστυχώς εξακολουθούμε να λειτουργούμε ακόμη με λογική «πράσινων» και «βένετων», ημετέρων κάθε μορφής, φίλων και συντοπιτών, η ελπίδα ότι κάτι θα αλλάξει είναι μικρή. Χωρίς να αμφισβητούμε το δικαίωμα της εκάστοτε πολιτικής ηγεσίας να κάνει τις επιλογές της στην κορυφή των αξιωματικών, είναι απαραίτητη η προβλεψιμότητα για την επαγγελματική εξέλιξη των στελεχών με αποκλειστικό κριτήριο τις ικανότητες και επιδόσεις.

Τα παιγνίδια με τους θεσμούς είναι πάντοτε επικίνδυνα, πολύ περισσότερο όταν βρισκόμαστε σε περίοδο βαθιάς κρίσης και θα απαιτηθούν γενναίες αποφάσεις για την παραγωγή ισοδύναμου αποτρεπτικού αποτελέσματος με χαμηλότερο οικονομικό κόστος και το βασικό εργαλείο θα είναι η βέλτιστη αξιοποίηση του ανθρώπινου δυναμικού. Υπάρχει ακόμη χρόνος ο Υπουργός να δείξει ότι γυρνά σελίδα σε θέματα αξιοκρατίας και επαγγελματισμού ενώ Θα αφήσει παρακαταθήκη σε νέους ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΥΣ που αναζητούν το όραμά τους και τα πρότυπά τους μέσα σε δύσκολους αλήθεια καιρούς.

Σε αυτούς τους ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΥΣ που βλέπουν, ακούν και η πραγματικότητα τους δελεάζει να αναρωτιούνται αν αντί να μοχθούν καθημερινά πρέπει να «βιαστούν» μόνο προς το τέλος της καριέρας τους, ακολουθώντας τον δρόμο των ελαχιστότατων που τους επιτρέπεται να βλάπτουν ένα υπέροχο σύνολο. Ίσως είναι μοναδική ευκαιρία να σπάσει το απόστημα που μόνο κακό κάνει στο ηθικό ώστε σε συνδυασμό με την αναμόρφωση του βαθμολογίου και της υπηρεσιακής εξέλιξης , να χαραχθεί μια νέα αφετηρία, φάρος για τους επόμενους.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ Α.ΣΑΙΤΑΚΗΣ – τ. ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΠΕΑΛΣ

Απλά για επίλογο, όπως στις ταινίες θα προσθέσω.. πάσα ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις είναι τυχαία…