ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ 2013: ΝΑ ΔΙΩΞΟΥΜΕ ΤΟ ΧΕΙΜΩΝΑ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΟΥ

 “Γύρω σας, κάτω σας, δίπλα σας, πάνω σας, από όλες τις μεριές σας, θεριεύει μια φωτιά. Το έδαφος σαλεύει κάτω από τα πόδια σας. Βαδίζετε, κυριολεκτικά, επάνω σε μια υπόγεια φωτιά. Θέλετε να την αγνοείτε; Δε θα την αποφύγετε… Κοιτάξετε το οικονομικό πεδίο της μάχης. Οι εργάτες έχουν πετσοκοφτεί και εσείς, ω Χριστιανοί μου και καλοί μου και ευγενικοί αστοί, εσείς είστε οι κοινωνικοί γύπες, που τρώνε τη σάρκα των πτωμάτων. Ο κόσμος είναι για τους λίγους. Δεξιά και αριστερά πέφτουν οι όμοιοί τους, θύματα του πλούτου και της καλοζωίας τους. Λίγο τους ενδιαφέρει. Με τις μηχανές τους μετατρέπουν το ανθρώπινο αίμα σε βόλους χρυσαφιού. Την ίδια την υγεία των ανήλικων. Με την πολλή εργασία, δολοφονούν τα γυναικόπαιδα. Με την ανεργία σκοτώνουν. Και αυτοί οι άνθρωποι σου λέγονται Χριστιανοί! Γνήσιοι Χριστιανοί! Εμείς παραβήκαμε τους νόμους σας, για να δείξουμε στο λαό σε τι αποβλέπουν όλοι σας οι θεσμοί: στο να εγκαθιδρύσουν, στη χώρα αυτή, μία ολιγαρχία, όμοια της οποίας σε κτηνωδία, δεν υπάρχει πουθενά στη Γη!
Αν πιστεύετε ότι με το να μας κρεμάσετε θα εξουδετερώσετε το κίνημα των εργαζομένων, το κίνημα από το οποίο εκατομμύρια ανθρώπινα πλάσματα που σέρνονται στη φτώχεια και στη μιζέρια, περιμένουν τη λύτρωσή τους -αν αυτή είναι η γνώμη σας- τότε κρεμάστε μας! Εδώ θα ποδοπατήσετε μία μικρή σπίθα, εκεί όμως και πιο πέρα και απέναντι και γύρω μας παντού, θα ξεπεταχτούν οι φλόγες. Η φωτιά είναι υπόγεια και δε θα μπορέσετε να τη σβήσετε…”
Απόσπασμα από την απολογία του Αυγούστου Σπάις, ενός από του πρωτεργάτες της εξέγερσης του Σικάγο το 1886.

Συνάδελφοι
Η πρωτομαγιά του 2013 βρίσκει την χώρα μας και την εργατική της τάξη στην μνημονιακή πρέσα για τρίτη συνεχόμενη χρονιά. Κυρίαρχη πολιτική των στυγνών δανειστών μας και των διαχειριστών της κρίσης αποτελεί πλέον σταθερά η ισοπέδωση των εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων μας σε συνδυασμό με την οικονομική εξαθλίωση, μέσα από τις βάρβαρες περικοπές και τα άγρια χαράτσια.
Καθημερινά οι τροικανοί “κατακτητές μας” απεργάζονται νέα μέτρα για να στραγγίξουν πλέον την ίδια μας τη ζωή, να υφαρπάξουν το δημόσιο πλούτο της χώρας μας, να αφανίσουν την αξιοπρέπεια τη δική μας και της πατρίδας μας. Δυστυχώς οι θυσίες του λαού μας δεν έχουν αντίκρισμα, η ύφεση βαθαίνει, η φτώχεια σκεπάζει τη χώρα από άκρη σε άκρη.
Αυτή η πρωτομαγιά συμπέφτει με Χτην Εβδομάδα των Παθών, που δυστυχώς γιά μας τους εργαζόμενους σε τούτη τη χώρα, δεν έχει κοντά την Ανάσταση. Ο λαός μας βρίσκεται καρφωμένος στον σταυρό εν μέσω των ληστών και κερδοσκόπων των αγορών. Χλευάζεται από τους μερκελιστές και λογχίζεται από τους τοποτηρητές των ιεράκων της τρόικας.
Αυτή η πρωτομαγιά είναι κατακόκκινη, από το αίμα των συμπολιτών μας που δεν άντεξαν την υφαρπαγή της αξιοπρέπειας τους, από το αίμα των συμπολιτών μας που δεν είχαν πρόσβαση στα βασικά κοινωνικά αγαθά.
Συνάδελφοι
Η πρωτομαγιά που ξημερώνει, μπορεί να δώσει την απάντηση στους σταυρωτές της ζωής μας. Να γίνει προσκλητήριο αγώνα για να σταματήσουμε το μαρτύριο του λαού μας, την λεηλασία της ζωή μας.
Φτάνει πια. Ενώνουμε τη φωνή μας, την οργή μας, στα εργατικά συλλαλητήρια σε όλη τη χώρα.

“Γιέ μου, καλὰ μοῦ τἄλεγε τὸ γνωστικό σου ἀχεῖλι
κάθε φορὰ ποὺ ὁρμήνευε, κάθε φορὰ ποὺ ἐμίλει:
Ἐμεῖς ταγίζουμε ζωὴ στὸ χέρι: περιστέρι,
κ᾿ ἐμεῖς οὔτ᾿ ἕνα ψίχουλο δὲν ἔχουμε στὸ χέρι.
Ἐμεῖς κρατᾶμε ὅλη τὴ γῆς μὲς στ᾿ ἀργασμένα μπράτσα
καὶ σκιάχτρα στέκουνται οἱ Θεοὶ κι ἀφέντη ἔχουνε φάτσα.”

Από τον Επιτάφιο του Γιάννη Ρίτσου, γραμμένο για μια μάνα που θρηνεί το νεκρό διαδηλωτή καπνεργάτη γιό της, στη Θεσσαλονίκη το 1936.