«ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ 2013»

Συνάδελφοι, συναδέλφισσες

Πριν λίγες ώρες αποχαιρετήσαμε άλλη μια δύσκολη χρονιά, μνημονιακής κατοχής στην πατρίδα μας. Στη διάρκεια της εδώ και δύο χρόνια, εμείς «οι μη προνομιούχοι» αυτής της χώρας υποστήκαμε μιά πρωτοφανής αγριότητα επίθεση στην καθημερινότητά μας, η οποία μας βύθισε σε συνθήκες εξαθλίωσης.

Οι διαχειριστές της κρίσης και οι τοποτηρητές της Τρόικας, από την πρώτη στιγμή στοχοποίησαν ιδιαίτερα τους ενστόλους, «τους μη παραγωγικούς» που σαφώς και τους θεώρησαν ως μετέχοντες του «μαζί τα φάγαμε».

Από το πρώτο «εθνοσωτήριο μνημόνιο» οι πενιχρές αποδοχές μας τέθηκαν στην προκρούστεια κλίνη, επιδόματα, δώρα περικόπηκαν. Ήταν μόνο η αρχή, τα «προεκλογικά λόγια» περί προστασίας περαιτέρω των ενστόλων, αποδείχτηκαν, λόγια «θερινής νυχτός» και η περαιτέρω εκτέλεση συνεχίστηκε.

Το τελευταίο μνημόνιο αποδείχτηκε πραγματικός οδοστρωτήρας, τσεκούρωσε άγρια ότι είχε απομείνει από το φτωχοκάματό μας και μάλιστα με αναδρομικότητα 5 μηνών.

Το 2013 μας βρίσκει με εξαθλειωμένο εισόδημα, με τα χαράτσια της ΔΕΗ, την υπέρογκη φορολόγηση, τα τέλη, τις έκτατες εισφορές.

Μας βρίσκει με ένα άθλιο σύστημα κοινωνικών παροχών, που πλέον πρέπει να πληρώνεις για τα πάντα.

Μας βρίσκει με πολλούς από τους οικείους μας, τους νεότερους σε ανεργία, τους γηραιότερους σε καθεστώς συντάξεων πείνας.

Μας βρίσκει σε μιά ελληνική κοινωνία βαθιάς ύφεσης, «εθνικής μελαγχολίας».

Το 2013 βρίσκει την πατρίδα μας πολλές δεκαετίες πίσω.

Το 2013 συνεχίζει η πατρίδα μας να βρίσκεται στο εργαστήριο του διεθνούς λόμπι των κερδοσκόπων, ως το πειραματόζωο του νέου μεσαίωνα..

Με όλα αυτά, το 2013 ας αλλάξουμε κάτι. Τα προηγούμενα χρόνια, μερικοί το παλέψαμε. Βγήκαμε στο δρόμο του αγώνα και της διαμαρτυρίας και του αγώνα. Αρθρώσαμε λόγο αντίστασης στην βαρβαρότητα της Τρόικας. Δυστυχώς δεν ήμασταν τόσο πολλοί όσο έπρεπε.

Πολλοί από εμάς δεν πιστέψαμε ότι η φωτιά θα έφθανε τόσο γρήγορα στο σπίτι μας.

Πολλοί από εμάς δεν προσπαθήσαμε να σηκωθούμε από τον καναπέ μας.

Πολλοί μας κατηγόρησαν ότι κινδυνολογούσαμε, μας κατηγόρησαν ότι πολιτικολογούμε, ότι αλλαξοπιστήσαμε, ότι, ότι, ότι..

Μέχρι που ήρθε το τελευταίο χαρτάκι της μισθοδοσίας του Γενάρη του 2013 και κατάλαβαν τώρα οι πιο πολλοί ότι η φωνή μας, απλά αποτύπωνε την σκληρή πραγματικότητα.

Δυστυχώς το Σωματείο, δεν ασκεί ούτε πολιτική ούτε έχει «υπερόπλα» για να αποτρέπει πολιτικές επιλογές.

Το Σωματείο είναι η φωνή, η σημαία που ορθώνεται στον διαρκή αγώνα ενάντια σε ότι επιβουλεύεται τα δίκαια των μελών του. Η σημαία αυτή όμως χρειάζεται το στρατό της, την ολότητα των μελών της, μαζί στις αγωνιστικές δράσεις. Αυτό είναι το υπερόπλο της. Η μαζικότητα, η συμμετοχή, η δράση αυτά είναι η άμυνά μας στην βαρβαρότητα των μνημονίων που πυροβολούν τη ζωή μας.

Οι Πυροσβέστες, έχουν ιστορική παρακαταθήκη σε κοινωνική δράση. Ο καθημερινός αγώνας με τα ακραία στοιχεία της φύσης και πολλές φορές με τον ίδιο το θάνατο είναι το δυνατό εφόδιο τους και για τη συνδικαλιστική τους δράση, τη δυναμική μετοχή τους στον κοινωνικό αγώνα.

Ας κάνουμε το 2013 χρονιά δράσης, χρονιά αγώνα, για να κερδίσουμε πάλι τη ζωή μας, το δικαίωμα ελπίζουμε ότι το αύριο θα είναι καλύτερο.